مدل تحلیل عاملی شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر بی تفاوتی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تکاب

هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر بی تفاوتی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تکاب بود. روش تحقیق این مطالعه توصیفی - تحلیلی و از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری این مطالعه کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه در شهر تکاب در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ می باشد که تعداد ۲۵۵ مورد از آنها با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بی تفاوتی تحصیلی بود. روایی این مقیاس توسط اساتید و خبرگان دانشگاهی از طریق روایی صوری تایید و پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ۸۶/۰ به دست آمد که نشانگر پایایی مطلوب مقیاس بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش تحلیل عاملی و آزمون رتبه ای فریدمن تحلیل گردید. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که شاخص های عوامل موثر بر بی تفاوتی تحصیلی حاصل عملکرد ۵ عامل نقش والدین ، همسالان، فضای مجازی، وضعیت شغلی جامعه و نقش دبیران است که این عامل ها ۲۳/۹۰ درصد از بی تفاوتی تحصیلی دانش آموزان را توجیه می کنند. همچنین برای رتبه بندی و اولویت بندی شاخص های موثر بر بی تفاوتی تحصیلی از آزمون فریدمن استفاده شد که به ترتیب عامل های نقش همسالان، نقش فضای مجازی، نقش وضعیت شغلی جامعه ، نقش والدین و نقش دبیران بالاترین مقادیر را به خود اختصاص دادند. در نهایت با استفاده از نرم افزار لیزرل و معادلات ساختاری، مدل نهایی مربوط به عامل های موثر بر بی تفاوتی تحصیلی ترسیم گردید که نتایج نهایی حاصل از برازش مدل نشان داد که عوامل موثر بر بی تفاوتی تحصیلی به سه عامل همسالان، نقش فضای مجازی و نقش وضعیت شغلی جامعه قابل تقلیل است و مدل از مطلوبیت و برازش بهینه برخوردار بود. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد مسئولان در راستای کاهش بی تفاوتی تحصیلی به تغییر و نوآوری آموزش در عرصه تعلیم و تربیت ، نظام ارزشیابی دانش آموزان، روش های تد ریس ، مشارکت و آموزش اولیاء و سبک های مد یریت مد ارس توجه ویژه داشته باشند

کلیدواژه ها:

بی تفاوتی تحصیلی ، والدین ، همسالان ، معلمان ، فضای مجازی ، وضعیت شغلی