بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری و سبک های دلبستگی با خودخاموشی در دانشجویان دانشگاه آزاد شهر شیراز

زمینه و هدف: دانشجویان نسل بعدی متخخصان سلامت ، مدیران و معلمان آینده هر جامعه ای هستند، بنابراین سلامت روان آنها برابر سلامت روان جامعه خواهد بود و اگر بهداشت روانی آنها ارتقا یابد، بهداشت روانی جامعه در بلند مدت افزایش می یابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری و سبک های دلبستگی با خودخاموشی در دانشجویان دانشگاه آزاد شهر شیراز انجام شد. روش کار: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱ و حجم نمونه ۲۰۰ نفر از افراد جامعه بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند و پرسشنامه دلبستگی کوئییز و رید و پرسشنامه خود خاموشی ((STSS بود. داده های خام بعد از جمع آوری با نرم افزار ۲۵SPSS- در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و آزمون فرضیه ها در سطح استنباطی با استفاده از آزمون های تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین سبک فرزندپروری اقتدار منطقی و سبک دلبستگی ایمن با خودخاموشی شرکت کنندگان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. اما بین سبک های فرزندپروری استبدادی و سهل گیرانه و سبک دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی با خودخاموشی شرکت کنندگان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: به نظر می رس د که سبک های فرزندپروری یکی از عوامل مهم در ارتباط با خودخاموشی در دانشجویان باشند . از این رو به متخصصان سلامت روان به ویژه روانشناسان در محیط های دانشگاهی توصیه می شود که به نقش سبک های فرزند پروری توجه ویژه ای داشته باشند.

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزندپروری ، سبک های دلبستگی ، خودخاموشی