بررسی کیفیت آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان دانشکده پرستاری طبس در دوران پاندمی COVID-۱۹ در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹

مقدمه:  بیماری COVID ۱۹ یک بیماری تنفسی است که اولین بار در ووهان چین شناسایی شد. با گسترش ویروس، سیستم آموزشی با یک بحران کاملا جدید و بزرگ روبرو گردید. بیشتر مدارس از مقاطع ابتدایی تا دانشگاه تعطیل گردیدند. هدف مطالعه بررسی کیفیت آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان دانشکده پرستاری طبس در دوران همه گیری COVID-۱۹ در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ می باشد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است و جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری طبس به تعداد ۱۸۰ دانشجو بود. ابزار اندازه گیری داده ها پرسشنامه محقق ساخته شامل دو بخش: فرم مشخصات دموگرافیک و بخش دوم پرسشنامه بررسی کیفیت آموزش شامل ۵ خرده مقیاس (فناوری و زیرساخت، دسترسی و سهولت، آموزش، ارتباطات و رضایت) و ۳۱ شاخص که یک مقیاس ۶ درجه ای لیکرت شامل کاملا مخالفم نمره ۱ و کاملا موافقم نمره ۶ در نظر گرفته شد. جهت روایی ابزار مطالعه از CVR و CVI استفاده شد سپس پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردید. تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ صورت گرفت. سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: نمره کل کیفیت آموزش برابر با ۵۶/۳۰ ± ۵۳/۱۰۸ با دامنه ۱۸۶- ۳۱ بود. میانگین کیفیت آموزش به روش مجازی بر اساس طیف لیکرت برابر با ۶۰/۳ با انحراف معیار ۰۱/۱ بود که نشان داد کیفیت آموزش مجازی تقریبا با میانه ابزار (۵/۳) برابر بود. ازنظر میانگین نمره کل کیفیت آموزش از میانه ابزار بالاتر بود. نتیجه گیری: کیفیت آموزش مجازی در مقطع کاردانی رشته فوریت های پزشکی نسبت به سایر رشته های کارشناسی پرستاری و اتاق عمل در سطح مطلوب گزارش گردیده است. این روش به صورت موثر باعث افزایش دانش و نگرش دانشجویان در زمینه های مختلف گردید.

کلیدواژه ها:

Virtual Education ، E-Learning ، Nursing ، Covid-۱۹ ، Students ، Quality of Education ، آموزش مجازی ، آموزش الکترونیک ، پرستاری ، کووید-۱۹ ، دانشجویان ، کیفیت آموزش