مطالعه اثرات سبک های یادگیری بر فرسودگی تحصیلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش سبک های یادگیری در پیش بینی فرسودگی تحصیلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول بود. جامعه ی آماری پژوهش راکلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول شهرستان سنندج به تعداد ۲۸۹۷۹ دانش آموز تشکیل می داد. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای بود و تعداد ۳۷۹ پرسشنامه به صورت تصادفی در بین دانش آموزان توزیع گردید. به منظور گردآوری اطلاعات، از ۳ پرسشنامه ی سبک های یادگیری کلب (۱۹۸۹)، فرسودگی تحصیلی برسو (۱۹۹۷) و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی سامئولز۱(۲( ARI ۲۰۰۴ استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS، آزمون رگسیون مورد استفاده قرار گرفت . نتایج رگرسیون ، نشان داد که سبک های یادگیری تجربه عینی و آزمایشگری فعالباهم ۱۶/۰ از واریانس فرسودگی تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی می کنند و نتایج رگرسیون، نشان داد که سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی به تنهایی ۱۰/۰ از واریانس تاب آوری تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، فرسودگی تحصیلی ، تاب آوری تحصیلی ، دانش آموز