نحوه شناسایی ظرفیت بلا استفاده در حسابداری مصرف منابع و بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا

علی رغم تفکری نوین که در حسابداری مدیریت توسط بهایابی بر مبنای فعالیت معرفی شد، اینروش نتوانست به اهداف خود دست پیدا کند و در بسیاری از سازمان ها جایگزین خوبی برایسیستم های سنتی باشد. در واکنش به معایب این روش ، بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا و حسابداریمصرف منابع معرفی شدند. یکی از مه مترین خصوصیاتی که بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا وحسابداری مصرف منابع را از بهایابی بر مبنای فعالیت متمایز میسازد ، شناسایی ظرفیت بلا استفاده دراین دو روش نوین است. با توجه به عدم وجود آشنایی کافی در داخل کشور نسبت به این دو سیستمبهایابی جدید(به ویژه حسابداری مصرف منابع که آخرین پیشرفت حوزه بهایابی است)، این نوشتار برآن است تا با ارائه مباحث نظری و ارائه مثالی در این رابطه، سه روش فوق را با یکدیگر مقایسه و نحوهتبدیل سیستم های مبتنی بر بهایابی بر مبنای فعالیت را به سیستم های بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا وحسابداری مصرف منابع بیان و در نهایت دلایلی را ذکر کند، که موجب میشود حسابداری مصرفمنابع با تاکید بر مفهوم منابع در سازمان و مدیریت ظرفیت، نسبت به دو روش دیگر برتری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بهای تمام شده ، ظرفیت بلا استفاده ، بهایابی بر مبنای فعالیت ، بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا ، حسابداری مصرف منابع