تخصیص بهینه منابع انسانی به پایگاههای اورژانس با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها ی متمرکز

امروزه با وجود فناور شدن سازمان ها و تبدیل آنها به توده ای از سخت افزار، همچنان نقش انسان به عنوان عاملی حیاتی و راهبردی در بقای سازمان، کاملا مشهود است. منابع انسانی ارزشمندترین منبع سازمان های امروزی به شمار می آیند زیرا که به تصمیمات سازمانی شکل داده، مسائل و مشکلات سازمان را حل نموده و بهره وری را عینیت می بخشند. همان طور که خود نیروی انسانی دارای اهمیت بالا و نقش قابل توجهی در سازمان می باشد، تخصیص نیروها نیز ضرورت و ظرافت خاصی دارد. در پژوهش حاضر نخست شاخص های مهم در تخصیص بهینه منابع انسانی به پایگاه های اورژانس از طریق مصاحبه و برگه ارزیابی تعیین گردید. سپس با استفاده از مدل CDEA تخصیص منابع انسانی به ۲۳ پایگاه اورژانس شیراز صورت گرفت. جهت محاسبه کارایی پس از تخصیص بهینه تعداد ماموریت، آمبولانس و درخواست با روش رگرسیون پیش بینی شد. مقایسه کارایی قبل و بعد از تخصیص، افزایش میانگین کارایی در پایگاه ها را نشان داد.

کلیدواژه ها:

emergency centers ، human resource allocation ، centralized data envelopment analysis.  ، پایگاههای اورژانس ، تخصیص منابع انسانی ، تحلیل پوششی داده ها ی متمرکز