طراحی حفاظت بهینه شبکه های توزیع به همراه تعیین حداکثر ظرفیت مجاز تولیدات پراکنده با استفاده از الگوریتم ژنتیک و معیار ظرفیت متغیر تولیدات پراکنده

اتصال تولیدات پراکنده به شبکه های توزیع موجب تغییر سطح اتصال کوتاه شبکه و در نتیجه تغییر جریان های خطای عبوری از رله ها می گردد. این دگرگونی جریان ها، هماهنگی بین رله های اضافه جریان را بهم زده و عملکرد سیستم حفاظتی را با مشکل مواجه می کند. در این مقاله الگوریتمی پیشنهاد می گردد که می توان با کمک آن و استفاده از الگوریتم ژنتیک، تنظیمات رله های اضافه جریان را بر اساس معیار ظرفیت متغیر تولیدات پراکنده، چنان انجام داد که هماهنگی بهینه بین رله ها با ورود تولیدات پراکنده به شبکه با همان ظرفیت معیار، بدون نیاز به تنظیم مجدد رله ها، همچنان برقرار باشد. بنابراین طبق روش پیشنهادی، ضرورت خارج کردن اضطراری واحدهای تولید پراکنده موقع بروز خطا در شبکه برطرف شده و نیاز به استفاده از محدود ساز جریان خطا برای اتصال تولیدات پراکنده به شبکه، نمی باشد. برای نشان دادن قابلیت الگوریتم پیشنهادی در طراحی حفاظت بهینه شبکه های توزیع، پیاده سازی آن بر روی یک شبکه حلقوی از دو سو تغذیه که ساختار پیچیده تری نسبت به شبکه های توزیع شعاعی دارد، انجام گرفته و نتایج شبیه سازی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، تولیدات پراکنده ، جبران ساز جریان خطا ، جریان تنظیمی رله ، زمان هماهنگی رله های اضافه جریان