بررسی نمادهای حیوانی (سگ، شتر و گاو) در مثنوی معنوی و مقایسه آن با کلیله و دمنه

هدف از انجام این تحقیق بررسی نمادهای حیوانی سگ، گاو و شتر در مثنوی معنوی و مقایسه آن با کلیله و دمنه می باشد. مولانا تعدادی از حیوانات را در مثنوی جمع نموده است و با این شخصیت ها آموزه های عرفانی، فلسفی و اخلاقی خود را آشکار میسازد، تلاش مولانا جستن راهی است که به معنا منتهی شود. مولف کلیله و دمنه نیز چنین عقیده دارد و می گوید:»برای این جمله وضعی دست داد که سخن بلیغ باتفاق بسیار از زبان بهایم و مرغان و وحوش جمع کرده آید و چند فایده ایشان را در آن حاصل آمد:اول آنکه در سخن مجال تصرف یافتند تا هر باب که افتتاح کردند بنهایت اشباح برسانیدند و دیگر آنکه پند و حکمت و لهو و هزل بهم پیوستند تا حکما برای استفادت آن را مطالعت کنند و نادانان برای افسانه خوانند، و احداث متعلمان بظن علم و موعظت نگرند و حفظ آن بریشان سبک خیزد و چون درحد کهولت رسند و در آن محفوظ تاملی کنند صحیفه دل را پر فواید ببینند و ناگاه بر ذخایر نفیس و گنج های شایگانی مظفر شوند. بر اساس آنچه که ذکر گردید برآنم تادر این پژوهش، مجموعه اسامی حیوانات دو اثرمثنوی و کلیله ودمنه را استخراج نمایم. پس ازآن به بررسی واژه گان و شخصیت نمادین شان در ادب فارسی بپردازیم.در ادامه حکایت های حیوانات از این دو اثرسترگ بیرون آورده می شود و با ذکرخلاصه ای از این حکایت ها درهر موضوع، نمادهای حیوانات بیان میشود.

کلیدواژه ها:

مثنوی معنوی ، مولانا ، کلیله و دمنه ، نماد حیوانی ، فرهنگ فارسی