درآمدی بر گردشگری روستایی و اندازه بازار آن در سال ۲۰۲۳

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 95

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NEWCONF08_020

تاریخ نمایه سازی: 1 آذر 1402

چکیده مقاله:

امروزه صنعت گردشگری در دنیا یکی از منابع مهم درآمد و ازجمله عوامل موثر بر تبادلات فرهنگی بین کشورهاست و به عنوانگسترده ترین صنعت خدماتی جهان جایگاه ویژه ای دارد؛ آزاین رو بسیاری از کشورها در رقابتی نزدیک و فشرده در پی افزایشبیش از پیش منافع و عواید خود از این فعالیت بین المللی هستند. در سطح جهان, گردشگری روستایی یکی از بخش های مهمفعالیت های اقتصادی به شمار می آید. این فعالیت مهم اقتصادی, از دیدگاه های متفاوتی موردتوجه قرارگرفته است. برخی محققان آنرا به عنوان بخشی از بازار گردشگری می شناسند و عده ای نیز آن را ابزاری برای توسعه روستایی در نظر می گیرند.در این مقاله بااستفاده از آمار و ارقام ارائه شده توسط سازمان های بین المللی معتبر اندازه بازار جهانی گردشگری روستایی و سهم غالب بازارموردبررسی قرارگرفته است. اندازه بازار گردشگری روستایی در سال ۲۰۲۳ بالغ بر ۱۰۲/۷ میلیارد دلار آمریکا با نرخ رشد ۶/۸ درصد درسال تخمین زده شده است و از بین انواع گردشگری روستایی، سهم غالب آن به گردشگری سبز اختصاص دارد. آمریکاه کانادا، برزیل،مکزیک، آلمان, انگلیس, فرانسه، اسپانی، روسیه، هندوستان، چین ژاپن، مالزی، سنگاپور، استرالیا، امارات، عربستان سعودی ایتالیا،قطر و عمان به ترتیب بیشترین سهم از این نوع از گردشگری را در سال ۲۰۲۳ از آن خود نموده اند. انتظار می رود بازار جهانیگردشگری تا سال ۲۰۳۰ با رشد ۵/۴ درصدی طی دوره پیش بینی شده ۲۰۲۲ تا ۲۰۳۰ به ۱۶/۹ تریلیون دلار آمریکا برسد و آسیااقیانوسیه در طول دوره پیش بینی شده بیش ترین رشد را داشته باشد. انتظار می رود میزان سفر طی چند سال آینده به دلیل عواملمختلف به ویژه پس از رفع محدودیت های سفر مرتبط با کووید ‎-۱۹ افزایش چشمگیری داشته باشد. آسیا اقیانوسیه با سهم ۴۰درصدی از درآمد بازار در سال ۲۰۲۲ به عنوان بزرگ ترین بازار برای بازار جهانی گردشگری معرفی شده اند و چین و هند دو کشورقدرتمند منطقه در این زمینه هستند.

نویسندگان

فاطمه عسکری بزایه

محقق بخش تحقیقات اقتصادی، اجتماعی و ترویج کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران

مریم کوچک حق بین

دانشجوی کارشناسی گردشگری دانشگاه گیلان