میزان توسل به دعا در بیماران همودیالیزی استان گلستان

اهداف: اعتقادات مذهبی عامل مهمی در حمایت روحی بیماران است. برای احساس راحتی بیشتر و کسب توان دوباره به­منظور حرکت به سوی تطابق بیشتر با بیماری، باید به قدرت خدا تکیه نمود. اعمال مذهبی، دعا و نیایش نه­تنها بر حالات عاطفی بلکه بر کیفیات بدنی فرد تاثیر می­گذارد و گاهی در چند لحظه یا چند روز بیماری جسمی را بهبود می­بخشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان توسل به خدا در بیماران همودیالیزی صورت گرفت. روش­ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تک­گروهی و تک­مرحله­ای، ۲۴۵ بیمار دیالیزی مراجعه­کننده به مرکز همودیالیز استان گلستان به روش مبتنی بر هدف انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسش­نامه تناوب دعای مراویگلیا جمع­آوری شد. داده­ها با کمک نرم­افزار SPSS ۱۶ و آمار توصیفی و آزمون فریدمن مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: میزان توسل به دعا ۸/۹ ± ۹/۱۷۳ بود. ۴/۹۸% نمونه­ها به میزان زیاد از دعا استفاده می­کردند. نمره تناوب دعا ۶/۶ ± ۲/۹۵، تجربه قبلی دعا ۶/۴ ± ۹/۴۶ و نگرش دعا ۱/۳ ± ۸/۳۱ بود. در بعد تناوب دعا، ۵/۴۴% به­طور مداوم از خدا به خاطر نعمت­هایش تشکر می­نمودند و ۴۲% نیز به­طور مداوم از خداوند یاری می­طلبیدند. در بعد تجربه قبلی دعا، ۸۸% در گذشته معتقد بودند که "خدا گاهی بیماران را شفا می­دهد". در بعد نگرش، ۴۰% موافق بودند که خداوند مراقب آنهاست. بین ابعاد دعا ارتباط معنی­داری مشاهده شد (۰۱/۰>p). نتیجه­گیری: میزان توسل به دعا در بیماران همودیالیزی در سطح بالایی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

Keywords ، Resort ، Prayer ، Hemodialysis Patients ، کلیدواژه ها ، توسل ، دعا ، بیماران همودیالیزی