اثر ضدمیکروبی عصاره آبی جاشیر بر برخی از گونه های قارچی بیماری زا و برهمکنش آن با آنتی-بیوتیک نیستاتین

جاشیر گیاهی است که در طب سنتی به دلیل خواص درمانی آن مورد استفاده قرار می گرفته است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ضد قارچی عصاره آبی جاشیر بر روی آلترناریا آلترناتا، آلترناریا سولانی، ساکارومایسس سرویزیه و فوزاریوم سولانی انجام شد. روش های ضد قارچی مورد استفاده عبارت بودند از دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت قارچ کشی (MFC). غلظت عصاره مورد استفاده در این مطالعه ۲۰، ۴۰، ۶۰ و ۸۰ میلی گرم در میلی لیتر بود. این مطالعه نشان داد که اثر ضد قارچی وابسته به غلظت عصاره است و با غلظت افزایش می یابد. ساکارومایسس سرویزیه حساس ترین گونه به عصاره و فوزاریوم سولانی مقاوم ترین گونه بود. در ۸۰ میلی گرم بر میلی لیتر عصاره، قطر بازداری برای ساکارومایسس سرویزیه به ترتیب ۹۰/۱۱ میلی متر و ۱۳ میلی متر در روش دیسک دیفیوژن آگار و چاهک آگار بود. قطرهای بازداری مربوطه برای فوزاریوم سولانی به ترتیب ۶۰/۹ میلی متر و ۲۰/۱۰ میلی متر بود. در حالت ترکیبی (برهمکنش) عصاره آبی جاشیر با آنتی­بیوتیک نیستاتین برای تمامی سویه­های قارچی حالت هم­افزایی مشاهده شد. مقادیر MIC و MFC برای ساکارومایسس سرویزیه به ترتیب ۳۲ و ۱۲۸ میلی گرم بر میلی لیتر بود. نتایج MIC و MFC برای فوزاریوم سولانی به ترتیب ۲۵۶ و > ۵۱۲ میلی گرم در میلی لیتر بود. نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره آبی جاشیر می تواند به عنوان یک عامل ضد قارچ طبیعی برای مهار رشد قارچ های بیماری زا در میوه ها و سبزیجات تازه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Prangos ferulacea ، Aqueous extract ، Pathogenic fungi ، Antifungal effect ، Shelf-life. ، جاشیر ، عصاره آبی ، قارچ های بیماری زا ، اثر ضد قارچی ، ماندگاری.