اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر بدتنظیمی هیجانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس: یک مطالعه مورد منفرد

مقدمه: افراد مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) اختلالات جسمی و عاطفی متعددی را تجربه می­کنند. یکی از متغیرهای عاطفی که از این بیماری اثر می­پذیرد، بدتنظیمی هیجانی است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر بدتنظیمی هیجانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت.     روش کار: روش تحقیق در پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی، آزمایشی از نوع تک آزمودنی با طرح ABA بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد ۲۰ تا ۵۰ سال مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام.اس شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود. از بین آنها تعداد ۵ بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بر اساس ملاک­های ورود و به شیوه نمونه­گیری هدفمند گزینش شدند. مداخله درمان پذیرش و تعهد برای هر بیمار در ۸ جلسه ۵/۲ ساعتی اجرا گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت­شناختی و مقیاس بدتنظیمی هیجان (DERS) بود. تحلیل دیداری داده­ها در دو سطح درون­موقعیتی و بین­موقعیتی در نرم­افزارSPSS  و  Excelانجام شد.     یافته­ها: نتایج نشان داد که مداخله درمان پذیرش و تعهد موجب کاهش میزان بدتنظیمی هیجانی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس شد؛ به طوری که نمرات در طی ۸ جلسه مداخله و مرحله پیگیری کاهش معناداری نسبت به نمرات خط پایه داشتند (۰۵/۰P<). نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد می­تواند در کاهش بدتنظیمی هیجانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس موثر باشد؛ و توصیه می­گردد که درمانگران و مشاوران در راستای بهبود بدتنظیمی هیجانی این بیماران از این درمان­ در کنار سایر مداخلات درمانی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

Acceptance and Commitment Therapy ، Emotional Dysregulation ، Multiple Sclerosis. ، درمان پذیرش و تعهد ، بدتنظیمی هیجانی ، بیماری مولتیپل اسکلروزیس