عوامل جلوگیری از پیشرفت آموزش و پرورش در کشور های جهان سومی

توسعه، فرایندی چند بعدی و به معنای فراهم شدن زمینه های لازم برای ظهور ظرفیت ها و قابلیت ها برای نیل به پیشرفتو افزایش توانایی های کمیو کیفی جامعه تلقی میشود. برای آن سه رکن اساسی متصور شده است ازاین رو اصولی چند رابرای هدایت آن منظور کرده اند در فرایند توسعه نهادهای بسیاری دخیلند، یکی از نهادهای اساسی آموزش و پرورشاست.این نهاد به طور مستقیم برفرایند توسعه اجتماعی انسانی تاثیر می گذارد. دراین مقاله ابتدا به معرفی موانع اساسیتوسعه ی پایدار، در قالب دو بخش موانع راهبردی و موانع کارکردی پرداخته شد. در بخش موانع راهبردی به مواردی ازقبیل : فقدان نظریه و دکترین مشخص و مناسب در حوزه ی برنامه ی درسی براساس مبانی علمی و تخصصی، متمرکزبودن و انعطاف ناپذیر بودن نظام برنامه ی درسی، انطباق یافتن ناقص ساختار و فعالیتهای عمده در فراگرد آموزش یافرایند پژوهش و عدم اولویت گذاری پژوهش در دل آموزش، صنعت محوری در آموزش به جای اطلاعات محوری،فشارهای ناشی از همراهی با فرایند جهانی شدن، مواجهه با نظریه های جدید مربوط به فلسفه ی پست مدرنیزم نظیرنظریه سازندگی یادگیری، عدم جامعیت برنامه ها در آموزش مهارتهای مورد نیاز، عدم تاکید بر روش شناسی علمی، ضعفو ناتوانی وایجادنگرش منفی نسبت به علوم پایه، قشریگری، عدم ایجاد تغییرات سازمانی، احساسی و هیجانی عمل کردنجامعه، صنعت و نارسائی آموزش زبان انگلیسی اشاره شده است. در بخش موانع کارکردی به مواردی از قبیل: نظامبرنامه ی درسی موضوع مدار پاسخمحور، آموزش سنتی، محدودیت در استفاده از فنآوری اطلاعات، فقدان جامعیتیادگیری، تاکید افراطی بر امتحانات و ارزشیابی های نتیجه مدار و تراکمی، ناکارآمدی واحدهای درسی، فقدان اهتماملازم در رابطه با خواندن و مطالعه کردن، تاخر فرهنگی در برخی از کتابهای درسی، استبدادزدگی در ارتباط بین معلم وشاگرد پرداخته شد. و بالاخره، در پایان به ارائه توصیه های راهبردی در چند محور اشاره شده است.