مطالعه آنومی سیاسی در بین دانشجویان ایرانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی و سنجش آنومی سیاسی و برخی متغیرهای مرتبط با آن بر اساس مبانی نظری (احساس اثربخشی اجتماعی- سیاسی، اعتماد اجتماعی- سیاسی، احساس ناعادلانه بودن قواعد و فردگرایی (التزام مدنی) در سطح دانشجویان ایرانی است. در مبانی نظری، آراء دورکیم در باب آنومی سیاسی مورد بحث و تفسیر قرار می گیرد. روش تحقیق از نوع زمینه یابی یا پیمایش است و اطلاعات مورد نظر از طریق یک پرسشنامه محقق ساخته گردآوری گردیده است. جامعه آماری را دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تشکیل می دهد. حجم نمونه حدود ۳۵۰ نفر برآورد گردید که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند. یافته ها نشان می دهد که آراء پاسخگویان (دانشجویان نمونه) نشان دهنده وجود حد بالاتر از متوسط آنومی سیاسی است. یافته های دیگر حاکی از این بود که احساس اثربخشی اجتماعی- سیاسی در سطحی کمتر از متوسط، اعتماد اجتماعی- سیاسی و متغیر ناعادلانه بودن قواعد در سطحی نزدیک متوسط، و متغیر فردگرایی (التزام مدنی) در سطح متوسط در دانشجویان مشاهده می شود.

کلیدواژه ها:

آنومی سیاسی ، اعتماد اجتماعی-سیاسی ، عادلانه بودن قواعد ، اثر بخشی اجتماعی-سیاسی ، فردگرایی (عدم التزام مدنی)