ارتقاء کیفیت محیط فضای باز سالمندان در مجتمع های مسکونی شهر آینده با تاکید بر عناصر رویکرد بیوفیلیک

با آغاز عصر صنعتی، آهنگ شهرنشینی رشد پرشتابی گرفته و همچنان در مسیر حرکت بسوی آینده است. آینده انسان، شهرنشینی هست. بنابراین نیاز به آینده­نگری و ایجاد محیط مطلوب سکونت در شهرهای آینده از ضرورت برنامه­ریزی امروز می­باشد. رویکرد بیوفیلیک از رویکردهای طبیعت­گراست که از اوایل قرن بیست و یکم وارد حوزه معماری و شهرسازی شده است. از چالش­های مطرح در شهر آینده، رشد جمعیت سالمند و تحولات زیست محیطی با در نظر گرفتن معضلات پیش روست. هدف این پژوهش ارتقاء کیفیت فضای باز محیط سکونت سالمندان با استفاده از رویکرد و شهرسازی بیوفیلیک در شهر آینده است. این پژوهش با نگاهی به آینده شهر و چالش­های پیش روی آن و با روش تحلیل روند، انجام شد. گردآوری و تجزیه و تحلیل داده­ها با روش ترکیبی(کمی و کیفی) و با استفاده از نرم­افزار spss۲۴ و آزمون­های ضریب همبستگی پیرسون و تی­تک نمونه­ای انجام شد. نتایج نشان داد که اکثریت روابط بین عناصر رویکرد بیوفیلیک با مولفه­های کیفیت محیط دارای ارتباط معنادار و بیشترین تعداد ارتباط همبستگی بین عناصر بیوفیلیک با مولفه معنایی کیفیت محیط فضای باز می­باشد. بیشترین تاثیر مربوط به فعالیت بیوفیلیکی(۴/۲۵) و کمترین تاثیر مربوط به سرشت فضا(۲/۲۸۲ است. در بین ۴۴ گویه بررسی شده، عنصر فضای سبز، گیاهان و آب (۴/۵۳) بیشترین و عدم ترس از درختان متراکم (۲/۵۵) کمترین عدد میانگین را است. ضمن اینکه نتایج مشخص نمود که کیفیت محیط مطلوب­تر، باعث علاقه­مندی و افزایش فعالیت بیوفیلیکی سالمندان مانند ورزش،پیاده­روی و باغبانی و افزایش تعاملات اجتماعی در فضای باز مجتمع می­گردد. نتایج بدست آمده می­تواند در برنامه­ریزی و طراحی مجتمع­های مسکونی در شهر آینده استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Biophilic Approach ، Quality of Living Environment ، Elderly ، Outdoor Space of Residential Complex ، future City. ، رویکرد بیوفیلیک ، کیفیت محیط سکونت ، سالمندان ، فضای باز مجتمع مسکونی ، شهر آینده.