نقد اسطوره ای بخشی از شعر « ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» (برپایه ی اساطیر ایران و میان رودان)

هر چند نویسنده، فرزند زمان خویش است، اما چیزی که در نقد اسطوره ای اهمیت دارد، جنبه های غیر ارادی اثر و نحوه ی تداعی و هم خوانی نیروی اساطیری– شاعرانه، یا قوای ذهنی ای است که خارج از حوزه ی خودآگاهی قرار دارند. شناخت بن مایه های اساطیری که به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه در آثار شاعران به کار رفته، میتواند دستاوردهای فراوانی برای نقد ادبی داشته باشد و گستره ی شناخت را نسبت به ادبیات و اسطوره بازتر کند. این نگرش خواننده را با ژرفنای ناشناخته و تاریک آثار ادبی، یا زیربنای اسطوره ای آن آثار آشنا می کند؛ چرا که، میان اسطوره و ادبیات، پیوندی ناگسستنی برقرار است، چون بسیاری از جلوه های اساطیری نخستین، به زبان شعر بیان شده و باز مانده است. این مقاله بخشی از شعر ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد را بر پایه ی اساطیر ایران و بین النهرین، از این منظر بررسی می کند. این تحقیق از نوع مطالعه ی کتابخانه ای است و با روش توصیفی و تطبیقی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، اسطوره ، بن مایه ، نقد ، فرخ زاد