ارائه‎ی الگوی برنامه‎ریزی راهبردی توسعه‎ی گردشگری پایدار روستایی(مطالعه‎ی موردی: دهستان لواسان کوچک)

گردشگری روستایی یکی از انواع گردشگری است که شکل پایدار آن در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و محیطی، بسترساز دست‎یابی به توسعه‎ی پایدار جوامع محلی می‎شود. از این‎رو، دست‎یابی به این مهم، نیازمند طراحی، تدوین و به‎کارگیری الگوی راهبردی، به‎همراه راهبردهای مناسب و ویژه‎ی این نواحی از سوی برنامه‎ریزان و مدیران گردشگری است. بنابراین این پژوهش با هدف تدوین الگوی راهبردی مناسب برای توسعه‎ی گردشگری در روستاهای منطقه‎ی مورد مطالعه انجام شده است. سوال اساسی پژوهش این است که الگوی راهبردی مناسب برای توسعه‎ی گردشگری که به توسعه‎ی پایدار روستایی منجر شود، کدام است؟ بر این اساس، پژوهش پیش‎رو با بررسی‎های اسنادی و میدانی و نیز، روش‎شناسی توصیفی تحلیلی و از سه گروه مشارکت‎کننده‎ی (مردم روستا ۱۷۰ نفر، گردشگران ۱۴۰ نفر، مسئولان ۲۵ نفر) در ۱۴ روستای دهستان لواسان کوچک و دیدگاه‎های آنها در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، محیطی مورد بررسی قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه‎ی الگوی راهبردی توسعه‎ی گردشگری روستایی در چارچوب جامع راهبردی، از روش تحلیلی سوات استفاده شده است. با توجه به نتایج از بین مجموع عوامل داخلی، تعداد ۹ قوت و تعداد ۱۱ ضعف و از بین مجموع عوامل خارجی، تعداد ۷ عامل، به‎عنوان فرصت خارجی و تعداد ۱۱ عامل، به‎عنوان تهدید خارجی پیش روی این نواحی شناسایی شدند. این نتایج بیانگر این مطلب است که سطح آسیب‎پذیری اغلب روستاها، به‎دلیل توسعه‎ی گردشگری بسیار بالاست و توزیع و تخصیص مجدد منابع در سطح نواحی مورد مطالعه با توجه به محدود بودن فرصت‎ها و بالابودن نقاط ضعف، امری الزامی است.

کلیدواژه ها:

الگو ، برنامه‎ریزی ، برنامه‎ریزی راهبردی ، توسعه‎ی روستایی ، گردشگری روستایی.