بررسی اثرات شاخص های تاب آوری و تدوین راهبردهای موثر بر مبنای پایداری بوم محور(مورد مطالعه: محله فیض آباد شهر کرمانشاه)

شهرها همواره در معرض خطرات و آسیب های جدی هستند که این موضوع اهمیت مدیریت و پیش بینی مخاطرات را بیشتر نشان می دهد. تاب آوری، رویکردی است که می تواند به بهبود مناطق شهری و واکنش آنها در مواجهه با بحران کمک نماید. ارزیابی شهرها از نظر شاخص های مختلف و وضعیت آنها می تواند یک چارچوب مناسب در اختیار مدیران قرار دهد. هدف این تحقیق، بررسی تاثیرات شاخص های تاب آوری و تدوین راهبردهای موثر در راستای اصلاح آنها بر مبنای پایداری بوم محور است. روش تحقیق توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر داده های میدانی است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه است. جامعه آماری را ساکنان محله فیض آباد به تعداد ۴۸۳۰ نفر تشکیل داده اند.  بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد ۳۵۶ نفر تعیین شد. همچنین برای تدوین راهبرد نیز از ۵۰ کارشناس مرتبط استفاده شد. روایی ساختاری و محتوایی پرسش نامه تایید و همچنین پایایی نیز با آلفای کرونباخ بالای ۷۰/۰ تایید شد. نتایج نشان می دهد که بیشترین تاثیرگذاری شاخص ها در بهبود تاب آوری مربوط به شاخص بهداشت محیط با مقدار ۹۵/۰ است. همچنین شاخص تعلق اجتماعی توان تبیین ۸۵/۰ ، تهدیدات زیست محیطی و مکانی ۸۵/۰، زیرساخت اقتصادی ۸۲/۰، مشارکت اجتماعی ۸۰/۰ و رفاه اقتصادی نیز ۷۸/۰ را در زمینه بهبود تاب آوری محله فیض آباد دارد. نتایج نشان داد که ۷ راهبرد شامل راهبرد حمایت و تسهیل در رونق بسترهای اقتصادی محله، ارتقاء سرمایه اجتماعی و آموزش، برنامه ریزی توسعه گردشگری محله، بازسازی، توسعه و ایجاد فضاهای کالبدی، تسهیلات نوسازی و طرح های تشویقی، بهداشت محیط محله، اصلاح و بازنگری در تعامل نهادها با مردم، در راستای اصلاح تاب آوری شهری بر مبنای رویکرد بوم محور قابل تاکید است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، راهبردهای اصلاح تاب آوری ، پایداری بوم محور ، محله فیض آباد ، شهر کرمانشاه