پتانسیل یابی اراضی دیم و تخصیص بهینه آب بین اراضی آبی و دیم (مطالعه موردی: دشت قزوین)
محل انتشار: مجله تحقیقات آب و خاک ایران، دوره: 45، شماره: 2
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 237
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-45-2_006
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
چکیده مقاله:
برای آبیاری تکمیلی در اراضی دیم توجه به شرایط طبیعی این اراضی و تامین آب ضروری است. هدف این مطالعه پتانسیلیابی اراضی دیم دشت قزوین برای آبیاری تکمیلی و تخصیص بهینه منابع آب بین اراضی دیم و فاریاب است. فرض شد سطح زیر کشت آبی و دیم محصولات مختلف و همچنین کل حجم آب در دسترس در هر دهه بدون تغییر باقی خواهد ماند. نتایج مدل بهینهسازی نشان داد میزان افزایش سود خالص با مدیریت جدید تخصیص آب در صورت انتقال آب تا فواصل ۲، ۴، ۶، ۸، و ۱۰ کیلومتری بهترتیب ۲/۱۱، ۵/۱۳، ۲/۱۹، ۶/۱۶، و ۸/۱۵ درصد است. همچنین جو یگانه گزینه برای کمآبیاری در اراضی شبکه است. میزان کمآبیاری در مزارع جو ۲۰ میلی متر در دهه دوم آبان و ۵۰ میلی متر در دهه سوم اردیبهشت تعیین شد. همچنین عدس به دلیل ارزش اقتصادی بیشتر گزینه برتر برای آبیاری تکمیلی انتخاب شد. در دهه اول خرداد آبیاری تکمیلی به میزان ۷۵ میلی متر بهترین تیمار در منطقه تعیین شد که عملکرد عدس را از ۱۰۰۰ به ۳۰۰۰ کیلوگرم بر هکتار افزایش داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
هادی رمضانی اعتدالی
استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
عبدالمجید لیاقت
استاد دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
مسعود پارسی نژاد
دانشیار دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علیرضا توکلی
استادیار موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی شاهرود استان سمنان
بهنام آبابایی
دکتری تخصصی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان