پیش بینی مکانی عملکرد گندم با استفاده از نقشه برداری رقومی خاک در منطقه گتوند استان خوزستان

در پژوهش حاضر، مقدار ۱۱۰ عملکرد مشاهداتی در منطقه گتوند (استان خوزستان) با استفاده از مدل برنامه ریزی ژنتیک، به داده های کمکی (مستخرج شده از مدل رقومی ارتفاع و تصویر ماهواره) ارتباط داده شد. سپس با استفاده از معادله بدست آمده برای نقاط فاقد مشاهده میزان عملکرد برآورد و نقشه تغییرات مکانی محاسبه گردید. الگوریتم رپر پارامترهای مولفه تصویر ماهواره، شاخص نسبت گیاهی، شاخص گیاهی تعدیل کننده اثر خاک، شاخص خیسی و سطح پایه شبکه زهکشی را به عنوان مهم ترین عوامل تولید شناخته است. میانگین ریشه مربعات خطا، ضریب همبستگی تطابق لاین و ضریب تبیین ارزیابی متقابل مدل برنامه ریزی ژنتیک (۱) با همه داده های کمکی به ترتیب ۱۱/۵۲۵، ۸۷/۰ و ۸۲/۰ است. همچنین نتایج نشان داد که مدل برنامه ریزی ژنتیک (۲) با داده های کمکی انتخاب شده توسط الگوریتم رپر نیز به خوبی (میانگین ریشه مربعات خطا، ضریب همبستگی تطابق لاین و ضریب تبیین به ترتیب ۸۲/۵۳۰، ۸۶/۰ و ۷۹/۰ است) قادر به پیش بینی عملکرد گندم است. لذا پیشنهاد می گردد در مطالعات آتی جهت برآورد مکانی عملکرد محصولات زراعی از مدل برنامه ریزی ژنتیک در قالب نقشه برداری رقومی خاک استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

داده های کمکی ، الگوریتم رپر ، برنامه ریزی ژنتیک ، تغییرات مکانی