تحلیلی بر راهبردهای تحقیقات حبوبات در ایران: رهیافت هایی از اولین همایش ملی حبوبات

حبوبات به عنوان دومین منبع غذایی انسان مطرح بوده و از ویژگی های غذایی و زراعی قابل توجهی برخوردار می باشند. این محصولات، از مهم ترین منابع گیاهی غنی از پروتئین و از جمله گیاهان زراعی هستند که در سراسر دنیا کشت می شوند و به شرایط آب و هوایی متفاوت از معتدل تا گرم و از مرطوب تا خشک، سازگاری یافته اند. از دیگر خصوصیات این گیاهان می توان به قابلیت همزیستی با باکتری های تثبیت کننده نیتروژن هوا و نقش آنها در حاصلخیزی و نیز تقویت و بهبود خصوصیات فیزیکی خاک اشاره کرد. در این راستا نقش حبوبات در ثبات و پایداری تولید محصولاتی مانند غلات، از جمله زمینه های تحقیقاتی می باشد که امروزه به طور وسیع در نقاط مختلف دنیا، مورد توجه می باشد. در برخی نقاط دنیا نیز با جایگزینی بقولات (شامل حبوبات) به جای آیش در سیستم زراعی گندم-آیش، به موفقیت های بسیار مطلوبی در پایداری تولید دست یافته اند. با توجه به اهمیت این موضوع، اولین همایش ملی حبوبات با هدف بررسی مهم ترین فرصت ها و چالش های فراروی تولید حبوبات در کشور، با همت پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد و با همکاری برخی مراکز دانشگاهی، پژوهشی و اجرایی کشور در تاریخ ۲۹ و ۳۰ آبان ماه ۱۳۸۴ در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد. این مقاله با هدف ترسیم دورنمایی از راهبردهای تحقیقات حبوبات در ایران، به بررسی مجموعه مقالات ارائه شده در همایش پرداخته و ضمن ارائه رهیافت های آن، مهم ترین موارد مندرج در بیانیه پایانی همایش را ذکر می نماید.