مدیریت شهری و تعارض ناشی از الحاق نقاط روستایی به محدوده شهرها (نمونه موردی: شهر اسلامشهر و روستای شاطره)

یکی از تاثیرهای شهرگرایی شتابان بر ساختار فضایی و جمعیتی کشور، رشد فزاینده شهرها و تبدیل مراکز روستایی به نقاط متصل یا منفصل شهری است که سبب برهم­خوردن تعادل توزیع فضایی جمعیت می­شود. با توجه به ناهمخوانی عوامل متعدد مانند اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، مدیریتی و... در نقاط شهری و روستایی، الحاق نقاط روستایی به محدوده شهرها، به ایجاد مشکل­های عدیده منجر خواهد شد. یکی از مهم­ترین عوامل ایجاد تعارض، نبود رویکرد یکسان مدیریتی در نقاط شهری و روستایی است که بر سایر عوامل نیز تاثیرگذار است؛ بنابراین، در مقاله حاضر با موردکاوی الحاق روستای شاطره به محدوده اسلامشهر سعی شده است تاثیر نبود رویکرد مدیریتی یکسان در نقاط روستایی و شهری و همچنین جایگاه مدیریت شهری در حل تعارض­های ناشی از الحاق نقاط روستایی به محدوده شهری بررسی شود. این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از مطالعه­های اسنادی و میدانی وسیع و تکمیل ۲۲۰ پرسشنامه از سوی خانوارهای ساکن در اسلامشهر و روستای شاطره و همچنین اخذ ۳۰ پرسشنامه از مسئولان و کارشناسان سازمان­های ذیربط استان تهران انجام شده است. نتایج نشان می­دهد که برخلاف نبود تفاوت معنادار بین عوامل مدیریتی اسلامشهر و روستای شاطره، عوامل کالبدی شهر و روستا تفاوت معناداری دارند و ناهمگونی رویکرد مدیریت در نقاط شهری و روستایی، عاملی موثر در ایجاد تعارض است. از سویی دیگر، مدیریت شهری در حل این تعارض­ها نقشی اساسی دارد.

کلیدواژه ها:

الحاق ، روستای شاطره ، عوامل مدیریتی ، مدیریت شهری ، محدوده شهر