تشخیص و تخمین عمق خطواره ها در شمال غرب شهرستان ایرانشهر با استفاده از داده های مغناطیس و الکترومغناطیس هوابرد

روش های مختلفی جهت شناسایی و همچنین تخمین عمق بی هنجاری های مدفون در روش مغناطیس و الکترومغناطیس هوابرد وجود دارد. در پژوهش حاضر، با استفاده از داده های مغناطیس هوابرد برداشت شده در منطقه ای حوالی ۱۲۵ کیلومتری شمال غرب شهرستان ایرانشهر، به تشخیص خطواره های مغناطیسی با اعمال فیلترهایی نظیر برگردان به قطب، مشتق افقی مرتبه اول، فیلتر زاویه تیلت و سیگنال تحلیلی بر روی این داده ها پرداخته شد. همچنین با استفاده از روش واهمامیخت اویلر، تخمین عمق این خطواره ها در این منطقه انجام شده است. سپس نتایج به دست آمده از روش مغناطیس هوابرد با نتایج حاصل از مطالعات الکترومغناطیس هوابرد مربوط به فرکانس های ۹۰۰، ۷۲۰۰ و ۵۶۰۰۰ هرتز، مقایسه و همچنین یافته های حاصل از این دو روش با اطلاعات زمین شناسی منطقه، اعتبار سنجی شده است. مطالعات انجام شده منجر به شناسایی حدود ۲۲ خطواره مغناطیسی در منطقه شد که براساس نتایج اعتبار سنجی، ۴ خطواره منطبق بر گسل های اصلی منطقه می باشند. این گسل ها دارای روند تقریبی شمال شرق-جنوب غرب هستند. میانگین عمق تقریبی گسل های تشخیص داده شده به وسیله اعمال روش واهمامیخت اویلر بر روی داده های مغناطیس سنجی در حدود ۲۰۰-۱۰۰ متر تخمین زده شده است.

کلیدواژه ها:

واهمامیخت اویلر ، مغناطیس هوابرد ، الکترومغناطیس هوابرد ، برگردان به قطب ، مشتقات افقی مرتبه اول ، سیگنال تحلیلی