ارزیابی اثر کوتاه مدت تای چی بر دینامیک سیگنال راه رفتن با تاکید بر جنسیت و میزان خبرگی

پیری معمولا با اختلال چند سیستمی پیشرونده همراه است که منجر به کاهش عملکرد فیزیکی و کاهش سازگاری بااسترس میشود. برای داشتن بدنی سالم و مقاوم به خصوص میانسالی و پیری، بهترین گزینه تمرین های ذهن و بدن استکه بیماری های مرتبط با افزایش سن را درمان میکند و پیری سالم را ارتقا میدهد. از این رو هدف مطالعه حاضر، بررسیورزش تای چی بر دینامیک سیگنال راه رفتن در افراد مسن میباشد. به همین منظور در این مقاله، از پایگاه داده فیزیونت استفاده شد. در مجموع سیگنال راه رفتن ۲۰۰ سالمند سالم (۵۰ تا ۷۹ ساله) که نسبت به تای چی آشناییت نداشتند وافراد سالمندی که به مدت ۶ ماه تای چی تمرین کرده بودند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. افراد را بر اساس جنسیت وهمچنین براساس افراد مبتدی و متخصص طبقه بندی شدند. آنگاه سیگنال پای چپ و راست هر فرد را به پنجره های ۱۵ثانیه ای تقسیم شد و با استفاده از آنالیز کپستروم (cepstrum) ویژگی های آماری استخراج شد. در نهایت جهت طبقه بندیاز طبقه بند ماشین بردار پشتیبان (SVM) و الگوریتم K -نزدیکترین همسایگی برای طبقه بندی افراد استفاده گردید ومیزان صحت در هر طبقه بندی مشخص شد. نتایج استخراج شده از این دو طبقه بندی بر اساس میزان درصد صحت و سطحزیر منحنی (AUC) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. طبقه بندی SVM با صحت ۸۸.۲ درصد توانست افراد مبتدی ومتخصص را از هم تفکیک کند.

کلیدواژه ها:

پیری ، دینامیک ، تای چی ، راه رفتن ، طبقه بندی ، جنسیت ، خبرگی