تاثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان با نقش میانجی رهبری تحول آفرین با در نظر گرفتن خط مشی های دانشگاه علوم پزشکی

هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان با نقش میانجی رهبری تحول آفرین با توجه به خط مشی های دانشگاه علوم پزشکی می باشد. روش: این پژوهش ازنظر هدف کاربردی، روش توصیفی - پیمایشی است، جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایران که تعداد آنها ۴۵۶ نفر می باشد با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه در این پژوهش ۲۰۸ نفر است محاسبه شده است و روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده­ است. ابزار گردآوری اطلاعات، سه پرسشنامه استاندارد است که عبارتند از رهبری تحول آفرین باس و آولیو (۱۹۹۴)، عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (۱۹۹۸) و توانمندسازی کارکنان اسپریتز (۱۹۹۶)که روایی آن توسط اساتید و خبرگان و تعیین و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ ۸۷۲/۰ محاسبه گردید. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون کولموگروف-اسمینروف، آزمون بارتلت و تعیین بار عاملی، همچنین معادلات ساختاری صورت گرفته است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که با توجه به خط مشی های دانشگاه علوم پزشکی تاثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان با نقش میانجی رهبری تحول آفرین تایید شد. تاثیر عدالت سازمانی بر توانمندی کارکنان و رهبری تحول گرا تایید شد ولی تاثیر رهبری تحول گرا بر توانمند سازی کارکنان تایید نشده است.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، عدالت سازمانی ، توانمندی کارکنان ، دانشگاه علوم پزشکی