بررسی وضعیت شهرنشینی دراستان مرکزی کرمانشاه

فرایند شهرنشینی به عنوان پدیده ای که ازیکسو میتواند درکارایی و اثربخشی سرمایه گذاری های ملی و منطقه ای موثر و سودمند باشد و ازسوی دیگر با جذب جمعیت روستاها و شهرهای کوچک زمینه ساز نابسامانی و معضلاتی درشهرهای بزرگ گردد امری مهم و بنیادی است که می بایست بیشتر مورد بررسی قرارگیرد. استان مرزی کرمانشاه درغرب کشور به لحاظ ظرفیت های انسانی و طبیعی دارای توان بالایی میباشد و بررسی تعادل یا عدم تعادل فضایی جمعیت آن دربهره گیری از این ظرفیت ها موثر خواهد بود حدود 66/8 درصد از کل جمعیت استان کرمانشاه درسال 1385 در28نقطه شهری استان ساکن بوده اند دراین پژوهش بکارگیری شاخص ضریب کشش پذیری مدل نخست شهری مهتا و مدل رتبه اندازه و نیز ضریب آنتروپی برای شهرهای استان نشان داد شهرکرمانشاه درحالت فوق برتری شاخص نخست شهری میباشد به گونه ای که براساس مدل رتبه اندازه به عنوان اولین نقطه شهری استان 8 برای دومین شهر جمعیت دارد و از سوی دیگر شهرکرمانشاه با توجه به فاصله جمعیتی زیاد با دیگر شهرها از میزان جذب جمعیت بسیاربالاتری نسبت به دیگر شهرها برخوردار است و نیز شهرهای مرزی گیلانغرب سرپل ذهاب قصرشیرین جوانرود و پاوه درسالهای پس ازجنگ تحمیلی از افزایش نسبی جمعیت برخوردار بوده اند.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، کرمانشاه ، نخست شهر ، مدل رتبه ـ اندازه