توانمندسازی زنان سرپرست خانوار با تاکید بر برنامه های چهارم، پنجم و ششم توسعه جمهوری اسلامی ایران

بررسی سیاستهای برنامه چهارم، پنجم و ششم توسعه در مورد توانمندسازی زنان سرپرست خانوار موضوع این مقاله است. از زنان مطلقه، بیوه، مجرد خود سرپرست و زنان شوهردار، که به دلایل گوناگون همچون ناتوانی شوهر سرپرست خانوارند، ذیل عنوان کلی زنان سرپرست خانوار یاد میشود. توانمندسازی این گروه از زنان مستلزم توجه به دو مولفه «پیشرفت» و «قدرت و عاملیت» زنان در متن سیاستگذاری است، لذا مسئله اصلی پژوهش بررسی شاخصهای مولفههای یادشده در برنامههای مذکور و ارزیابی مواد قانونی این برنامهها در جهت توانمندسازی زنان سرپرست خانوار است. نتایج این تحقیق، که به روش تحلیل محتوای کیفی جمعآوری شده، نشان میدهد برنامههای توسعه اقدام موثری برای افزایش عاملیت زنان در ناحیه دسترسی به منابع و حضور در شبکههای اجتماعی و بازار نداشته و فقط به حمایتهای اندک مالی و تا حدودی حمایتهای اجتماعی بسنده کرده است؛ سیاستی که نمیتواند به کاهش فقر و بهبود زندگی این زنان در درازمدت منجر شود.

کلیدواژه ها:

برنامه توسعه ، پیشرفت ، توانمندسازی زنان ، سرپرست خانوار ، عاملیت