تحلیل سکونتگاه های غیررسمی منطقه ۱۹ شهرداری تهران با تاکید بر معیارهای تاثیرگذار بر آن

با توجه به اینکه جهان امروز دستخوش دگرگونی ها در عرصه های مختلفی شده است، رشد و گسترش اسکان غیررسمی و پیامدهای آن نیز دچار تغییر شده است. امروزه فرآیند شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی متحول شده است و این تغییر، خود ضرورت تحلیل عوامل تاثیرگذار بر این پدیده را روشن می کند. هدف این پژوهش تحلیل عوامل تاثیر گذار بر شکل گیری سکونتگاه های غیر رسمی منطقه ۱۹ شهرداری تهران است. همچنین از میان رویکردهای متعدد در راستای ساماندهی این سکونتگاه ها، رویکرد توانمندسازی با تاکید بر سه محور افراد ساکن، ساختار مدیریتی و ارتقاء محلات انتخاب شده است. این تحقیق به لحاظ ماهیت کاربردی و به لحاظ روش مبتنی بر روشی توصیفی - تحلیلی (ترکیبی) است. جامعه آماری را کارشناسان شهرداری منطقه نوزده شهرداری تهران تشکیل داده است و توزیع نمونه به صورت خوشه ای تصادفی است. روش جمع آوری داده ها کتابخانه ای و اسنادی است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه از نوع بسته است. برای تحلیل معیارهای تاثیر گذار بر شکل گیری سکونتگاه های غیر رسمی از مدل TOPSIS استفاده شده است. تفاوت پژوهش حاضر با سایر پژوهش ها بررسی معیارها در همه ابعاد کالبدی، محیطی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی است. تحلیل یافته ها نشان می دهد از معیارهای ارزیابی شده مهاجرت زیاد به محلات منطقه ۱۹ شهرداری تهران، با کسب امتیاز ۰/۵۰۴ توانسته است در صدر معیارهای مورد بررسی قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه غیر رسمی ، توانمند سازی ، شهر تهران ، منطقه نوزده شهرداری