نقش مدیریت شهری در ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی شهر مشهد نمونه موردی: شهرک صابر (نه دره)

اسکان غیر رسمی به مثابه یکی از چهره های بارز فقر شهری تعریف شده است که درون یا مجاور شهر ها به شکلی خودرو، فاقد مجوز ساختمان و برنامه رسمی شهرسازی با تجمعی از اقشار کم درآمد و سطح نازلی از کمیت و کیفیت زندگی شکل می گیرد و همان پدیده ای است که با عناوینی هم چون حاشیه نشینی، اسکان غیر رسمی، سکونتگاه های خودرو و نابسامان و اجتماعات آلونکی خوانده می شود. اگرچه ساماندهی اسکان غیررسمی به تعبیر فراگیرآن نیازمند برنامه ریزی کلان اجتماعی– اقتصادی است اما در موارد مشابه اجتماعات اسکان غیررسمی حتی نمی توان از برنامه ریزی کالبدی _ فیزیکی رویگردان بود. در این حال در پژوهش حاضر سعی شده است با استفاده از کاربرد تحقیقات قبل و در راستای تکامل آنها در شهرک صابر گام برداشته و با ماهیت توصیفی-تحلیلی، وضعیت فعلی و نقش مدیریت شهری در ساماندهی این وضعیت با استفاده از پرسشنامه، مشاهدات میدانی و مصاحبه مورد سنجش قرار گیرد. حجم نمونه تعداد پرسشنامه ها با استفاده از فرمول کوکران ۳۶۴ عدد برای جامعه آماری شهرک صابر به دست آمده است و پس پر شدن در شهرک صابر مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته اند. پیشنهادات این پژوهش در قالب ۶ دسته اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، محیط زیست، معابر و حمل ونقل، امنیت و کالبدی در سطوح مدیریتی و خرد و اجرایی در جهت ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی شهر مشهد به ویژه شهرک صابر ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیر رسمی ، نقش مدیریت شهری ، ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی ، شهر مشهد ، شهرک صابر