کاربرد رس سپیولیت ایرانی در شفافسازی آبسیب: تغییرات خصوصیات کیفی طی فرایند

در این تحقیق برای اولین بار، عملکرد رس سپیولیت فعالشده با اسید در شفافسازی آبسیب مورد بررسی قرار گرفت. از روش آماری سطح پاسخ جهت یافتن شرایط بهینه فرایند شفافسازی استفاده شد و میزان کدورت آبسیب به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. سپس در شرایط بهینه، کارایی سپیولیت، بنتونیت و ترکیب این عوامل شفافکننده با ژلاتین و کیزلژل جهت شفافسازی آبسیب مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت رس سپیولیت از ۱/۰ به ۰۵/۰ درصد وزنی/ حجمی، سبب افزایش کدورت آبسیب شد. در دو دمای ۵۰ و ۶۰ درجه سانتیگراد، بیشترین میزان کاهش کدورت مشاهده شد و با افزایش زمان فرایند تا ۷ ساعت، میزان کدورت به صورت منحنی درجه دوم کاهش یافت. شرایط بهینه شفافسازی، غلظت رس ۰۵/۰ درصد، دمای ۵۰ درجهسانتیگراد و زمان ۷ ساعت بدست آمد. نتایج نشان داد که دو تیمار ترکیب سپیولیت- ژلاتین-کیزل‎ژل و بنتونیت- ژلاتین- کیزل‎ژل فعالترین عوامل شفافکننده هستند و قادرند کدورت آبسیب را به میزان ۷/۹۹ درصد کاهش دهند. مطالعات کینتیکی نشان داد که سرعت تغییرات در کدورت، ویسکوزیته، میزان ترکیبات فنولیک کل و رنگ طی زمان شفافسازی به ترتیب از مدل های کینتیکی درجه یک، صفر، یک و صفر تبعیت میکنند.

کلیدواژه ها:

بنتونیت ، سپیولیت ، سطح ویژه ، فعالسازی ، کینتیک