تاثیر سرمایه اجتماعی بر تاب آوری شهری(مطالعه موردی: منطقه ۲ کلان شهر کرمانشاه)

سرمایه ی اجتماعی یکی از مهمترین معیارهای انسانی مرتبط با میزان تاب آوری در یک سیستم اجتماعی است. بدون شک، بالاترین میزان تاب آوری سیستم های جوامع مختلف از سرمایه ی اجتماعی غنی آن ها سرچشمه می گیرد. از این لحاظ، می توان استدلال کرد که هرچه سرمایه ی اجتماعی در سیستم انسانی بیشتر باشد، ظرفیت سازگاری آن جامعه با تغییر ات خارج از سیستم افزایش می یابد. با توجه به اهمیت سرمایه ی اجتماعی و نقشی که می تواند در ارتقای تاب آوری یک منطقه داشته باشد، تحقیق حاضر به روش توصیفی-تحلیلی با هدف بررسی رابطه سرمایه ی اجتماعی و تاب آوری شهری در منطقه ۲ کلان-شهر کرمانشاه با جمعیت ۱۱۵.۶۸۲ نفر انجام گرفته است. از میان آن ها تعداد ۳۸۳ نفر به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران انتخاب و مورد پرسشگری قرار گرفتند. داده های بدست آمده با استفاده از مدل Amos تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که میان سرمایه ی اجتماعی و تاب آوری محدوده مورد مطالعه ارتباط معناداری وجود دارد. بنابراین می توان با بهبود مولفه های سرمایه اجتماعی نسبت به ارتقای سطح تاب آوری ساکنین محدوده مورد مطالعه اقدام نمود.

کلیدواژه ها:

سرمایه ی اجتماعی ، تاب آوری شهری ، منطقه۲ ، کلان شهر کرمانشاه.