اثربخشی درمان بومی فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان بر کاهش اختلال بی خوابی (مطالعه مورد-منفرد)

مقدمه:  از آنجایی که متون روانشناختی در دهه­ های اخیر شاهد گسترش رویکردهای فراتشخیصی در بررسی آسیب­ شناسی روانی بوده است، بنابراین هدف پژوهش حاضر، اثربخشی بسته مداخله فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان متناسب با فرهنگ ایرانی بر کاهش اختلال بی­ خوابی بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع طرح های تک آزمودنی (مورد-منفرد) بود. شرکت­ کنندگان شامل افراد مبتلا به اختلال بی ­خوابی شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۰ بودند که به روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۳ نفر از آن­ها انتخاب شد. بدین منظور در مرحله خط پایه پرسشنامه شدت بی ­خوابی ۲ بار به صورت هفتگی بر روی سه شرکت کننده اجراء شد، سپس پروتکل مداخله فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان به صورت یک جلسه در هفته و هر جلسه ۶۰ دقیقه ارائه گردید. در پایان جلسه سوم، ششم و هشتم پرسشنامه­ ی نامبرده به هر یک از ۳ شرکت کننده ارائه و نهایتا نیز در پیگیری  ۱ ماهه و ۲ ماهه توسط شرکت­ کنندگان تکمیل گردید. یافته­ ها، با استفاده از روش تحلیل دیداری، اندازه اثر، درصد بهبودی، تفاوت خط پایه میانگین و دیگر شاخص ­های مرتبط تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که علائم شدت بی­ خوابی در هر یک از سه شرکت ­کننده، به دنبال جلسات درمانی پروتکل فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان در مرحله مداخله و حتی دوره­ ی پیگیری به نسبت موقعیت خط پایه، روند کاهشی داشته ­اند که گواه اثربخشی مداخله است (PND=۱۰۰). نتیجه گیری:  اجرای بسته مداخله فراتشخیصی مبتنی بر تنظیم هیجان متناسب با فرهنگ ایرانی منجر به کاهش شدت بی­خوابی گردید، بنابراین با توجه به فراتشخیصی بودن مداخله، به متخصصان سلامت روان پیشنهاد می شود از نتایج بسته حاضر در جهت کمک به سایر اختلالات روانشناختی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

transdiagnostic therapy ، emotion regulation ، Iranian culture ، insomnia Intensity ، درمان فراتشخیصی ، تنظیم هیجان ، فرهنگ ایرانی ، شدت بی خوابی