تحلیل نوشهرگرایی با تاکید بر حس تعلق به مکان نمونه موردی: منطقه دو کلانشهر مشهد

هدف: هدف پژوهش حاضر سنجش معیارهای جدید و ویژگی های طراحی یک شهر بر مبنای اصل توجه به حس مکان در نوشهرگرایی در وهله اول و در گام دوم بررسی میزان انطباق منطقه ۲ شهرداری کلان شهر مشهد با این معیارها و تعیین اولویت هر یک از شاخص ها می باشد.روش: با توجه به رویکردهای نظری این پژوهش، مطالعه حاضر با روش توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری داده ها و اطلاعات علاوه بر مطالعات کتابخانه ای و استفاده از طرح های شهری، نخست برای شناسایی شاخص های تحقیق، از طریق پرسشنامه اقدام به جمع آوری اطلاعات شده است. بر این اساس، ۴ شاخص و ۹ زیرشاخص مطرح در این زمینه شناسایی شد بر اساس فرمول کوکران، تعداد ۳۹۱ پرسشنامه در بین شهروندان منطقه ۲ شهر مشهد توزیع شد. سوالات تحقیق از طریق نرم افزار SPSS و آزمون های آماری رگرسیون و Tتک نمونه ای و از مدل تصمیم گیری براساس مقیاسات زوجی DEMATEL استفاده شده است.یافته‎ها: نتایج تحقیق از میان ۳۹۱ شهروند نواحی چهارگانه منطقه ۲ شهرداری مشهد حاکی از متوسط بودن سطح شاخص های چهارگانه تحقیق می باشد. یافته های حاصل از تحلیل آزمون رگرسیون چند متغیره خطی بیانگر این است که چهار شاخص تحقیق به خاطر اینکه سطح خطای مقدار t آنها کمتر از ۰.۰۵ است تاثیر زیادی بر حس مکان داشته است. نتایج: نتایج آزمون تی، فرضیه تحقیق مبنی بر متوسط بودن حس مکان در منطقه را تایید و آزمون رگرسیون خطی، ارتباط هر یک از شاخص ها برای حس مکان را تایید می کنند. در بین نواحی چهارگانه منطقه ۲، به ترتیب ناحیه دو با میانگین ۲۷/۳ ، ناحیه سه با میانگین ۱۹/۳ ، ناحیه چهار با میانگین ۹۱/۲ و ناحیه یک با میانگین ۸۳/۲ شرایط مناسبی برای بهبود حس مکان دارند. در نهایت تکنیک دیمتل نشان می دهد که شاخص زیست محیطی با میانگین ۹۳/۳ دارای بیشترین اهمیت برای تقویت حس مکان در منطقه ۲ شهرداری مشهد می باشد

کلیدواژه ها:

نوشهرگرایی ، حس مکان ، بی هویتی شهر ، منطقه ۲ شهرداری مشهد ، تکنیک دیمتل