بررسی اثر یارانه پنهان بر تقاضای برق بخش کشاورزی استان مازندران

در میان بخش های مصرف کننده انرژی الکتریکی ، بخش کشاورزی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا این بخش از پیشگامانرشد و توسعه هر کشور توسعه نیافته در مسیر توسعه است و با داشتن نازلترین تعرفه پرداختی مصرف کننده و بخش عمده ایاز یارانه برق بهره وری انرژی قابل قبولی ندارد، لذا مطالعه در مورد تقاضای انرژی الکتریکی در این حیطه ضرورت مییابد. دراین پژوهش به بررسی اثر یارانه پنهان بر تقاضای برق بخش کشاورزی استان مازندران با استفاده از داده های سری زمانی مربوطبه سال های ۱۳۶۹-۱۳۹۹ و مدل خودرگرسیون برداری، (VAR)، پرداخته شده است. برای این هدف ابتدا تقاضای برق بلندمدت بخش مورد مطالعه با استفاده از هم انباشتگی یوهانسون-جوسیلیوس برآورد شده است که نتایج نشان میدهد، انرژیالکتریکی با توجه به ضرایب بلند مدت برآورد شده کشش درآمدی کمتر از واحد دارد و دلیل این موضوع ضروری بودن کالایبرق در فرآیند تولید میباشد. کشش قیمتی برق برآورد شده برای بخش کشاورزی نشان دهنده بیکشش بودن تقاضای برقنسبت به قیمت است که میتوان آن را به نازل بودن تعرفه پرداختی مرتبط دانست. ضرایب برآورد شده برای متغیر یارانه پنهان۰.۴۶ بوده که نشان میدهد این متغیر در مقابل متغیرهای تعداد مشترکین مصرفکننده و ارزش افزوده اثرگذاری کمتری دارد ولذا با استفاده از تغییر میزان یارانه بر واحد برق نمیتوان مصرف را تا حد زیادی کنترل نمود و فقط شرایط را از لحاظ هزینهتامین نهاده برای بنگاه هاسخت می کند. کشش متقاطع نشان میدهد هردو کالای مرتبط وارد شده در مدل دارای رابطه جانشینی باانرژی الکتریکی میباشند. بی کشش بودن تقاضای برق نسبت به قیمت و درآمد گویای آن است که استفاده از سیاستهای قیمتیو درآمدی در کنترل مقدار مصرف برق بخش های مربوطه کارایی ندارد و سیاست هایی مانند فرهنگ سازی و حمایت صنایع بهصورت نوسازی تشکیلات و پیشرفت تکنولوژی با هدف صرفه جویی در مصرف برق تا حد زیادی بهتر می باشند.

کلیدواژه ها:

یارانه پنهان ، تقاضای برق ، مدل خودرگرسیون برداری (VAR) ، بخش کشاورزی