تبیین مفهوم عدالت فضایی در اجرای طر حهای شهرینمومه موردی شهر شاهرود

یکی از مشکلات مشهود در برنامه ریزی شهری در ایران ، ارائه نشدن الگوهای موثر درزمینه کاهش نابرابری های موجود شهری و ترویج عدالت فضایی است . تبیین مفهوم عدالت فضایی در شهر و کاربردیکردن آن می تواند به برنامه ریزی شهری کمک شایانی داشته باشد. پژوهش حاضر به بررسی عدالت فضایی در اجرای طرح های توسعه در شهر شاهرود می پردازد. پژوهش از نوع کاربردی است و گردآوری اطلاعات با استفاده از روش میدانی (مصاحبه و پرسشنامه ) صورت گرفته است . تجزیه وتحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای و فریدمن انجام شده است . شاخص های عدالت فضایی با استفاده از تحلیل ثانویه در مفاهیم برابری و مساوات ، تنوع فضایی ، منافع عام ، آزادی و مشارکت مردمی ، شفافیت ، تفاوت ، سازش و عمومیت داشتن بررسی شده است . نتایج بررسی طرح ها نشان می دهد معیارهای عدالت فضایی این طرح ها در سطح پایینی قرار دارند و شاخص های عدالت فضایی در طرح جامع شهر شاهرود دارای اولویت چندانی نسبت به یکدیگر نیستند. همچنین راهکارهای توزیع عادلانه منافع در طرح جامع شهر پیش بینی نشده و در مراجع تصویب نیز به آن ها اشاره نشده است . تحلیل محتوای برنامه ها و سیاست های طرح توسعه شهر شاهرود، آسیب شناسی وضع موجود و شناسایی کمبودها و نهادهای خدماتی نشانگر تبییننشدن جایگاه عدالت فضایی در طرح های توسعه شهری و حوزه های تصمیم سازی به خصوص در طرح های توسعه و عمران است .

کلیدواژه ها:

شهر شاهرود ، طرح جامع شهر ، عدالت فضایی ، نابرابری