تحولات ماگمائی و بازسازی تاریخچه تکامل زمین ساختی کمان آتشفشانی- نفوذی سنوزوئیک کرمان

برپایه این پژوهش کمان ماگمائی سنوزوئیک کرمان مراحل تکوین و تکامل تکتونیکی و ماگمائی خود را متفاوتاز بخش های مرکزی و شمال غربی کمربند آتشفشانی ارومیه- دختر طی نموده و به گونه ای خاص از فرورانشپوسته اقیانوسی نئوتتیس در شرق گسل ترانسفرم نائین- بافت به زیر خرد قاره در حال چرخش ایران مرکزی تاثیرگرفته است. ماگماتیسم درکمان که از ابتدای ائوسن با فعالیت های آتشفشانی گسترده و با گرایش شبه تولئیتی- کالک آلکالین در یک پوسته قارهای نازک و نزدیک به محل فرضی دراز گودال نئوتتیس و در یک پهنه کششی آغاز گردیده بود در الیگوسن با ماگماتیسم شوشونیتی تداوم یافت که این انتقال در سری ماگمائیمی توانسته معلول تغییر موقعیت تکتونیکی کمان از موقعیت جزیره قوسی در ائوسن به کمان ماگمائی حاشیه قارهای نابالغ در الیگوسن, تغییر در ترکیب سنگ منشاء ماگمای مادر (از پریدوتیت پلاژیوکلاز و پیروکسن دار درائوسن به پریدوتیت فلوگوپیت و گارنت دار در الیگوسن) و همچنین دخالت بیشتر پوسته قارهای در ایجاد اینتحول باشد. اندکی بعد از آغاز شدن فعالیت های آتشفشانی ائوسن پهنه کمان تا انتهای الیگوسن جولانگاهشکلگیری و جایگزینی توده های گرانیتوئیدی تیپ جبال بارز با گرایش غالب کالک آلکالین معمولی تا پرپتاسیمگردید که ویژگی های ماگماهای منشاء گرفته از ذوب بخش های زیرین پوسته قارهای نه چندان ضخیم پالئوژن(با ترکیب آمفیبولیت) را به نمایش گذاشتند. حدوث برخورد میان صفحات عربی و ایران مرکزی در میانه الیگوسن باعث حکفرما شدن رژیم تکتونیک فشارشی بر پهنه کششی امتداد لغز راستگرد پالئوژن گردید. حاکمشدن رژیم تکتونیک فشارشی از میانه الیگوسن همراه با زیر صفحه قرارگرفتن طولانی مدت ماگمای بازالتی مشتق از زون فرورانش در طی پالئوژن, پوسته ضخیم شده (۴۵ تا ۵۵ کیلومتر) و سنگ های گارنت آمفیبولیتی رادر قاعده خود از انتهای پالئوژن به بعد به ارمغان آورد. واکنش های آبزا در سنگ های گارنت آمفیبولیتی پوسته قاره ای زیرین همراه با نفوذ ماگماهای منشاء گرفته از جبه متحول شده در زون برخورد، افزایش حرارت و آب رادر سنگ های گارنت آمفیبولیتی قاعده پوسته ضخیم شده به دنبال داشت که شرایط را برای ذوب این سنگ هافراهم نمود و نتیجتا ماگماهای حدواسط و فلسیک آبدار با گرایش شبه آداکیتی شکل گرفتند