مطالعه عناصر بالقوه سمی در رسوبات رودخانه زاینده رود

به منظور بررسی چگونگی تغییر روند تحرک عناصر بالقوه سمی و عوامل موثر بر آن در رودخانه زاینده رود (اصفهان)، نمونه برداری از ۱۱ ایستگاه در طول رودخانه انجام شد و نمونه ها توسط دستگاه OES-ICP تجزیهشیمیایی شدند. نتایج حاصل از تجزیه نمونه های رسوبی دانه ریز (ذرات کوچک تر از ۶۳ /. میکرون) حاکی ازغلظت بالای مس و نقره در تعدادی از ایستگاه های مورد مطالعه است و سایر عناصر مانند سرب، وانادیم و کروممقادیری کمتر از حد استاندارد دارند. تفکیک اثر عوامل انسانی از عوامل طبیعی با مقایسه غلظت های به دست آمده از ایستگاه های مختلف با نمونههای غیر آلوده منطقه به عنوان زمینه طبیعی و مقایسه نتایج با استانداردهای معتبر بین المللی محاسبه شد. ضرایب همبستگی به دست آمده بین عناصر آلاینده نشان می دهد که عناصر مس و نقره با یکدیگر همبستگی مثبت و بالا دارند که ناشی از منشا یکسان، آزاد سازی و رسوب مشابه این عناصر تحت شرایط سطحی در طول مسیر رودخانه است