بررسی هرمنوتیک پل ریکور و تاویل مخاطب از اثر هنری با تکیه بر عنوان

در ازدحام دگرگونی­های هنری سده­ی بیستم، آثار نقاشی نیز «عنوان»­های گوناگونی به خود پذیرفته­اند؛ در بررسی این عنوان­ها با گذر از علل انتخاب آنها، نقش عنوان در رویارویی­ با مخاطب و چگونگی تاثیر بر تاویل مخاطب مطرح می­گردد؛ که این پژوهش نیز از منظر هرمنوتیک ریکور قصد بررسی این تاثیرپذیری را دارد. در هرمنوتیک ریکور با مطرح شدن اثر هنری همچون گفتمان، مخاطب و متن، اهمیتی بیش از مولف آن می­یابند. اثر به جهانی ارجاع دارد که رویاروی جهان مخاطب قرار می­گیرد و مخاطب با طی کردن مراحل تاویل ریکور یعنی تبیین، فهم، و خویشتن فهمی، اثر را تاویل می­کند. می­توان نقشی برای عنوان در این فرآیند در نظر گرفت. عنوان می­تواند بخشی از استراتژی مولف باشد و با کارکردی همچون استعاره، و یا ابداع پیرنگ، موجب نوآوری معنایی گردد. همان­طور که نقاش سده­ی بیستم، خلاقانه در انتخاب عنوان اثر هر چه بیشتر با مخاطب درگیر شده، نوآوری معنایی را از او طلب می­کند؛ تا مخاطب با هر تاویل، معنا را بازآفریده، پیکربندی متن را دگرگون سازد. شیوه­ی پیشبرد این پژوهش از نظر هدف، توسعه­ای-کاربردی، از نظر روش، تطبیقی-تحلیلی می­باشد. همچنین داده­ها با روش کتابخانه­ای-ترکیبی گردآوری شده­، به صورت کیفی، از طریق منطق و استدلال مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته­اند.

کلیدواژه ها:

پل ریکور ، تاویل ، سده بیستم ، عنوان ، مخاطب ، نقاشی