آموزش کل گرا رویکردی نوین، همسو با برخی مولفه های آموزش سنتی هنر ایرانی اسلامی

آموزش کل­گرا جریانی بود که در بحث آموزش از اواسط دهه ۱۹۸۰ در آمریکای شمالی ظهور کرد. این جنبش، عکس­العملی در برابر جریان اصلی آموزش در دنیا بود. کل­گرایی در اصل یک پارادایم آموزشی است که تلاش دارد نظریات آموزشی را با فلسفه و معنویات پیوند بزند. آموزه­های این جریان درصدد است در مقابل پیشرفت­های ناشی از مدرنیسم و بحران­های پس از آن از جمله از بین رفتن جوامع سنتی و بی­توجهی به ارزش­های سنتی و معنوی، برخیزد. به مدد این رویکرد، به تدریج، همه دریافتند که مفهوم و جایگاه "کل" در کشاکش مفاهیم متناقض، دارای اهمیت است. با مطالعه عمیق­تر این رویکرد و اصول آن، مشخص می­شود که مولفه­ها و شاخصه­های این رویکرد آموزشی، سنخیت قابل­توجهی با برخی ویژگی­های آموزش سنتی هنرها در ایران دارند. در این گفتار، پس از معرفی و تحلیل رویکرد کل­گرا و مولفه­های آن، با نگاهی نو به آموزش سنتی هنر در ایران نظری افکنده شده و قرابت نظریات رویکرد آموزشی کل­گرا با روند آموزش هنر سنتی ایرانی مورد سنجش قرار می­گیرد که نهایتا می­تواند نشانگر همسویی برخی اصول این دو حوزه باشد. این تحقیق از نوع کیفی و شامل جمع­آوری اطلاعات از طریق مطالعه کتب، اسناد و مقالات است.

کلیدواژه ها:

آموزش هنر ، رویکرد آموزشی کل گرا ، نظام سنتی آموزش هنر ، مولفه ها