عکس های جوئل پیتر ویتکین و ناخودآگاه جمعی

عکاسی جوئل پیتر ویتکین از مرگ، ناقص الخلقه ها، دوجنسه ها و ... در کنار بازگویی خاطراتی غریب از کودکی از زبان خود ویتکین، همواره ذهن منتقدان را به سمت نوشتن تحلیل های روان کاوانه ی فرویدی و مبتنی بر زندگی شخصی بر آثار او کشانده است. اما هدف این مقاله کنار زدن این گونه تحلیل ها و بررسی این فرضیه بوده که دلیل تکرارهای ناخودآگاه این درونمایه ها در آثار ویتکین را نه در زندگی شخصی او بلکه در ناخودآگاه جمعی بشر می توان یافت. یکی از نمودهای بارز ضمیرناخودآگاه جمعی بشر اساطیر هستند، بنابراین این کار از طریق یافتن همسانی میان درونمایه های مورد علاقه ی ویتکین و درونمایه های اسطوره ای کهن انجام گرفته است. این پژوهش کار خود را با بررسی عکس های ویتکین از اسطوره ها و یافتن ارتباط میان آن ها و درونمایه های تکرارشونده در آثار او آغاز می کند. سپس با کنار هم قرار دادن درونمایه های تکرارشونده، در عکس هایی از ویتکین که در ظاهر بی ارتباط با اسطوره ها هستند حضور پنهان اسطوره های کهن را می کاود. پژوهش، کیفی و روش تحقیق تحلیلی بوده است و نتایج نشان داده است که درونمایه های تکرارشونده در آثار ویتکین در کنار یکدیگر با یک شبکه ی اسطوره ای شباهت و تطابق دارند بنابراین تاثیر ضمیر ناخودآگاه جمعی بر آثار عکاسی ویتکین اثبات شده و دریچه ی تازه ای برای تحلیل آثار او را می گشاید.

کلیدواژه ها:

جوئل پیتر ویتکین ، اسطوره ، اسطوره کاوی ، عکاس صحنه پرداز ، ناخودآگاه جمعی