بررسی و تحلیل موضوعات تربیتی در غزلیات حافظ

هدف پژوهش حاضر بررسی موضوعات تربیتی در غزلیات حافظ می باشد. حافظ شاعری اجتماعی و همدرد و همدل با انسانهاست؛ زیرا همهی افراد را گرامی داشته و به شفقت فرا میخواند و خودبینی و خود پرستی در نظر او مردود است از نظر او معرف شناسی نگرش شهودی دارد و از نظر هستی شناسی معتقد به تقدیر الهی است. او از نظر انسان شناسی انسان را موجودی تکامل جو، مسئول و مسلط بر نفس می داند و از نظر ارزش شناسی معتقد است انسان باید با طبیعت و آفریده های خداوند هماهنگ باشد و انسان بیگانه با مخلوقات خداوند نمی تواند راز خلقت را درک کند. روش این پژوهش که به لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی است که با روش کتابخانه ای(مروری ) انجام گرفته است. و منابع مورد نیاز از شرح غزلیات حافظ از بهروز ثروتیان و از پایگاه های داده اطلاعاتی جمع آوری شد و نتایج بدست آمده حاکی از آن است که حافظ به آداب ظاهری درس و بحث و مدرسه و کتاب توجهی ندارد. وی پرورش را مقدم به آموزش می داند و آثار او بیش از آنکه تعلیمی باشد تربیتی است. او در پی انسان سازی است.

کلیدواژه ها:

تربیتی ، غزلیات حافظ ، شاعری اجتماعی ، شعر