بررسی تاثیر آموزش غیر حضوری در دوران کرونا برکیفیت زندگی معلمان

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر آموزش غیرحضوری در دوران کرونا بر کیفیت زندگی معلمان انجام شده است . برای جمعآوری اطلاعات از ابزارپرسشنامه محقق ساخته استفاده شد.. روش مورد استفاده در این پژوهش ، روش پیمایشی بود که مبتنی بر پارادیم کمیگرایی و اثبات گرایی است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخصهای آمار توصیفی و روشهای تحلیل همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که متغیرهای تدریس در منزل، استفاده زیاد از گوشی و کامپیوتر، کاهش تعاملات بین فردی در محیط کار، نبود اوقات فراغت کافی، مشکلات شبکه شاد و تهیه ابزار فناورانه با کیفیت زندگی رابطه منفی و معناداری دارند. در مقابل، بین توسعه حرفهای و شغلی و کیفیت زندگی رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. بعلاوه نتایج آزمون رگرسیون چند متغیره برای بررسی اثر همزمان ابعاد آموزش غیر حضوری بر کیفیت زندگی نشان داد که مقدار ضریب همبستگی ابعاد آموزش غیر حضوری بر کیفیت زندگی معلمان -۰,۸۲۹ است. پس میتوان نتیجه گرفت رابطه بین آموزش غیر حضوری و کیفیت زندگی معلمان منفی است و تقریبا ۶۸ درصد از تغییرات متغیر کیفیت زندگی توسط ابعاد آموزش غیر حضوری تبیین میشود. به طوری که متغیرهای استفاده زیاد از گوشی و کامپیوتر، مشکلات شبکه شاد و توسعه حرفه ای و شغلی بیشترین تاثیر را بر کیفیت زندگی معلمان دارند. با توجه به نتایج میتوان گفت کیفیت زندگی معلمان به میزان زیادی در دوران کرونا تحت تاثیر تدریس غیر حضوری قرار گرفته است که پیشنهاد میشود برای مواجه با مشکلات مشابه برنامه ریزیهای دقیق و جامعی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش غیر حضوری ، کرونا ، .کیفیت زندگی ، معلمان.