رابطه احساس تعلق به مدرسه براساس درگیری تحصیلی و اهداف پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان شهر آباده

هدف پژوهش حاضر پیش بینی احساس تعلق به مدرسه براساس اهداف پیشرفت و درگیری تحصیلی در دانش آموزان بود روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر دوره دوم ابتدایی شهرستان آباده در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱بود که براساس فرمول تاباخنیک و فیدل (۲۰۰۷)تعداد ۱۵۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. دانش آموزان به پرسشنامه های درگیری تحصیلی ریو((۲۰۱۳، پرسشنامه اهداف پیشرفت الیوت و مک گیور((۲۰۰۱ و احساس تعلق به مدرسه بتی و بری((۲۰۰۵ پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، انحراف استاندارد، همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود بین درگیری تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه(r=۰/۲۱ و (P < ۰/۰۱ ، هدف تبحر گرا واحساس تعلق به مدرسه(r=۰/۲۹ و (P < ۰/۰۱ و هدف عملگرایی و احساس تعلق به مدرسه(r=۰/۲۰ و (P < ۰/۰۵ همبستگی مثبت معنادار وجود داشت. اما بین اجتناب از تبحر واحساس تعلق به مدرسه(r=۰/۱۸ و (P < ۰/۰۵ و اجتناب از عملکرد واحساس تعلق به مدرسه(r=۰/۲۲ و (P < ۰/۰۱ همبستگی منفی معنادار وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد به ترتیب هدف تبحرگرا بصورت مستقیم ، اجتناب از عملکرد بصورت معکوس و درگیری تحصیلی بصورت مستقیم توان پیش بینی احساس تعلق به مدرسه را داشتند .(R۲=۰/۱۴)

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، اهداف پیشرفت ، درگیری تحصیلی ، دانش آموزان