استعاره مفهومی زمان در اشعار نیما یوشیج

زبان شناسان شناختی بر این باورند که ذهن، زمان را به صورت اجسام، مکان و ظرف درک میکند. بر ایناساس لیکاف و جانسون سه الگوی زمانی: زمان متحرک و ناظر ثابت، ناظر متحرک و زمان ثابت و توالیزمان ارائه دادند. در این پژوهش در پی پاسخ بدین پرسش ها هستیم: الگوهای زمانی در اشعار نیما چگونهنمود یافته است؟ آیا نیما توانسته است حالات درونی و اوضاع بیرونی جامعه را به مدد الگوهای زمانیمنعکس کند؟ بسامد کدام الگو بیشتر است؟ بازتاب استعاره های قرار دادی و غیرقراردادی (بدیع) در شعراو چگونه است؟ یافته های تحقیق نشان میدهد اشعار نیما با الگوهای ارائه شده لیکاف و جانسون مطابقتدارد. استفاده از استعاره بدیع در هر دو الگوی زمان متحرک و زمان ثابت چشمگیر است.در بحث الگوی زمان متحرک، گذر زمان به صورت حرکت شیء در محیط، تغییر و تحول در محیط و پر و خالی شدن پیمانه یا ظرف با سیر حرکتی عموما افقی و گاهی عمودی درک می شود. از نظر فراوانی،الگوی زمان متحرک نسبت به دو الگوی دیگر بسامد بیشتری دارد .

کلیدواژه ها:

استعاره مفهومی ، زمان ، نیما یوشیج ، شعر.