رابطه شیوه های فرزند پروری با خودکارآمدی و ادراک لیاقت در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری شهر شیراز

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و خودکارآمدی و ادراک لیاقت در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری مقطع-۵-۶- شهر شیراز بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع توصیفی است و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان ناتوان یادگیری مراکز آموزشی اختلال یادگیری سازمان آموزش و پرورش استثنایی شهر شیراز بود که در سال ۹۳-۱۳۹۲ در پایه پنجم و ششم مشغول به تحصیل بودند. که تعداد ۱۴۵ نفر بودند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر(۱۹۸۲) ، شیوه های فرزند پروری شیفر(۱۹۶۵) و ادراک لیاقت هارتر(۱۹۸۲) استفاده شد. که روایی و پایایی آن ها مورد تائید قرار گرفته است. در سطح آمار توصیفی از آمارهایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شد. و در سطح آمار استنباطی از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و رگرسیون هم زمان استفاده شد. نتیجه حاصله نشان داد که دو بعد آزادی و محبت قادر به پیش بینی هیچ یک از ابعاد ادراک لیاقت در دانش آموزان اختلال یادگیری نمی باشد و شیوه های فرزند پروری قادر به پیش بینی خود کارآمدی و ادراک لیاقت در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری می باشد.

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزند پروری ، ادراک لیاقت ، خودکارآمدی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری.