ارزیابی ویژگی ها و ایمنی پروتئین Deeper Rooting۱ منتقل شده به گیاه برنج با بررسی اثرات بالقوه آلرژی زایی آن

برنج (Oryza sativa) یکی از غذاهای اصلی و غلات ضروری برای اکثر جمعیت جهان است. اطمینان ازعرضه مستمر و افزایش بهره وری این محصول در شرایط تغییرات آب و هوایی جهانی و افزایش جمعیتجهان حائز اهمیت خواهد بود. راهکارهایی مانند اصلاح مولکولی، مهندسی ژنتیک و اخیرا ویرایش ژنومبرای توسعه ارقام برتر و بهبود عملکرد و تحمل به تنش استفاده شده است. به دلیل اهمیت اطمیناناولیه از ایمن بودن ژن انتقالی در اصلاح گیاهان توسط مهندسی ژنتیک و اطمینان از عدم وجود اثراتبالقوه واکنش های حساسیتزایی و آلرژیزایی، در این تحقیق ارزیابی ایمنی پروتئین Deeper Rooting۱ (DRO۱) منتقل شده به گیاه برنج با بررسی اثرات بالقوه آلرژیزایی و حساسیت زایی آن گزارش شده است. این ژن در شرایط خشکی نقش مناسبی در افزایش طول ریشه و افزایش جذب آب و مواد غذاییدارد. انتقال DRO۱ به یک رقم برنج با ریشه کم عمق، لاین حاصل را قادر میسازد تا از خشکی توسطافزایش عمق ریشه دهی خود اجتناب کند و این امر منجر به حفظ عملکرد بالا در شرایط تنش خشکی درمقایسه با رقم اولیه شاهد میشود. نتایج این تحقیق با بررسی توالی این ژن و پروتئین های متناظر آن درگیاهان تک لپه و دو لپه هشت موتیف مشترک در پروتیئن های متناظر را شناسایی کرد. آنالیز توالیکامل و نیز ۱۷۲ قطعه ۸۰ اسیدآمینهای و نیز بررسی ۲۴۴ قطعه پپتید هشت اسیدآمینه ای کل اینتوالی با هیچ توالی آلرژنی منطبق نشد. همچنین قطعات حاصل از هضم پپتید حاصل با آنزیم های معده ونیز ساختار سه بعدی آن عدم هر نوع پتانسیل آلرژیزایی، حساسیتزایی آن را نشان داد. بنابراینمیتوان این پروتئین را به صورت بالقوه ایمن در نظر گرفت و از اثرات مفید آن در جهت اجتناب ازخشکی و کاهش مصرف آب در کشت برنج در جهت نیل به خودکفایی و امنیت غذایی این محصول بهره برد.

کلیدواژه ها:

اثرات بالقوه آلرژی زایی و حساسیت زایی ، برنج ، Deeper Rooting۱ ، امنیت غذایی