تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا بر مقدار سرمی آسپروسین و پروفایل لیپیدی در زنان دارای اضافه وزن و چاقی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 55
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSBS-11-27_002
تاریخ نمایه سازی: 3 مهر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: آسپروسین از بافت چربی ترشح میشود و نقش اساسی در تنظیم متابولیسم گلوکز و تنظیم اشتها بر عهده دارد و ممکن است یک هدف درمانی برای پیشگیری از بیماریهایی مانند چاقی، دیابت نوع دو و مقاومت به انسولین باشد. از اینرو، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر مقدار سرمی آسپروسین و پروفایل لیپیدی در زنان دارای اضافه وزن و چاقی انجام شد. روش تحقیق: تعداد ۳۰ زن دارای اضافه وزن و چاق ( با ۲۸≤BMI) با دامنه سنی ۴۵-۳۰ سال، در قالب یک طرح مطالعاتی نیمه تجربی با دو مرحله پیش آزمون- پس آزمون، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تخصیص تصادفی به دو گروه ۱۵ نفره شامل تمرین تناوبی شدید (HIIT) و کنترل تقسیم گردیدند. دوره آمادهسازی به مدت دو هفته و تمرین HIIT به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته با ۱۰۰ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به اجرا درآمد. نمونههای خونی قبل از شروع تمرینات و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی (بعد از اتمام ده هفته تمرین) گرفته شد. مقدار آسپروسین و نیمرخ لیپیدی به ترتیب با روش الایزا و اسپکتروفوتومتری اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمون t مستقل و t زوجی و در سطح معنیداری (۰۵/۰p<)، تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: بعد از ۱۰ هفته تمرین، گروه HIIT کاهش معنیداری در مقدار آسپروسین (۰۲/۰p =)، تریگلیسرید (۰۱/۰p =)، کلسترول تام (۰۱/۰p =)، لیپوپروتئین با چگالیکم (۰۱/۰p =)، لیپوپروتئین با چگالی خیلیکم (۰۱/۰p =)، وزن (۰۰۰۱/۰p =)، درصد چربی (۰۰۰۱/۰p =) و شاخص توده بدنی (۰۰۰۱/۰p =)؛ و افزایش معنیداری در حداکثر اکسیژن مصرفی داشت (۰۰۰۱/۰p =). با اینحال، تغییر معنیداری در مقدار لیپوپروتئین با چگالی بالا بعد از تمرین مشاهده نشد. نتیجه گیری: احتمالا انجام HIIT به عنوان یک روش غیر دارویی و موثر میتواند مقدار سرمی آسپروسین و پروفایل لیپیدی را در زنان دارای اضافه وزن و چاق کاهش دهد و ترکیب بدنی آن ها را بهبود بخشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پروانه دولت آبادی
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
رامین امیرساسان
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
جواد وکیلی
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.