اثربخشی روش تدریس مبتنی بر فن آوری اطلاعات و روش تدریس فعال در بسترپداگوژی آموزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش تدریس فناوری اطلاعات و روش تدریس فعال بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر نهاوند بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم شهر نهاوند که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند را شامل می شد. در این پژوهش با توجه به اینکه روش از نوع نیمه آزمایشی هست با طرح پیش آزمون پس آزمون یک دبستان به صورت تصادفی انتخاب و ۳۰ دانش آموز که یک انحراف متوسط در آن پایین تر از دوستان خود بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی تقسیم شدند. دو گروه شامل ۱۵ نفر که روش تدریس فعال و ۱۵ نفر که روش با استفاده از فناوری اطلاعات بر روی آن ها اجرا می شد تقسیم شدند. طرح پژوهش از نوع تجربی از نوع پیش آزمون -پس آزمون بود. ابزار پژوهش شامل بررسی عملکرد تحصیلی که محقق ساخته بود را شامل می شد. و برای تحلیل داده از تحلیل کوواریانس تک متغیره برای دو گروه مستقل استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که میان اثربخشی روش تدریس فعال و روش تدریس با استفاده از فناوری اطلاعات بر عملکرد تحصیلی ماده درسی پداگوژی فراگیران تفاوت وجود دارد. به طوریکه روش تدریس فعال به طور معناداری باعث افزایش نمرات بیشتری در عملکرد فراگیران نسبت به روش فناوری اطلاعات می شود.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، فناوری اطلاعات ، عملکرد تحصیلی ، پداگوژی