مطالعه و بررسی اقتصادی بین میزان تولید در کشور و رابطه متقابل آن با تورم

این تحقیق به تجزیه و تحلیل ارتباط متقابل بین تولید بخشی و تورم در اقتصاد ایران، با استفاده از الگوهای خودرگرسیونی برداری و الگوهای تصحیح خطای برداری می پردازد. در این تورم- تحقیق از داده های سال های (1358-1389) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ریشه تورم در ایران صرفاً پولی نیست و مزمن بودن تورم در ایران به متغیرهای واقعی (تولید و تولید بخشی که در این مقاله به آن میپردازیم) نیز ارتباط دارد. بر اساس نتایج این تحقیق نشان می دهد رابطه تولید و تورم یک رابطه ی بلند مدت است. (یعنی افزایش تولید در بلند مدت موجب کاهش تورم می شود) در حالی که این رابطه (تولید بخشی و تورم) در بخش خدمات نسبت به بخش های صنعت و کشاورزی رابطه ی کوتاه مدت تری است برآوردی بخش خدمات نسبت به سایر بخش های تولیدی الگوهای خودرگرسیونی برداری از طرف دیگر با توجه به نتایج مدل در مقابل افزایش تورم حساس تر است؛ به طوری که با افزایش تورم، در کوتاه مدت تولید بخش خدمات نسبت به سایر بخش های اقتصادی سریع تر افزایش می یابد و هم چنین با افزایش تولید بخش خدمات نیز نسبت به سایر بخش ها تورم سریع تر کاهش می یابد. نتایج حاصل از تخمین الگوها بر امر سیاست گذاری اقتصادی حاکی از آن است که، برای کنترل تورم در ایران نمی توان صرفاً بر سیاست های پول تکیه کرد و در بلند مدت باید بخش واقعی اقتصاد (تولید) را نیز مد نظر قرار داد.