اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی در بهبود توجه دانش آموزان با اختلال املا

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازیدرمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی در بهبود توجه دانش آموزان با اختلال املا صورت پذیرفت. روش این پژوهش بهصورت نیمه تجربی و ازلحاظ هدف کاربردی بود که با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانش آموزان پایه های دوم، سوم و چهارم با اختلال املا در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در شهرستان فریدن بودند. حجم نمونه شامل ۴۰ نفر از این دانش آموزان بود که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی آزمایش و گواه انتساب شدند. ابتدا از هردو گروه آزمایش و گواه، پیش آزمون گرفته شد و گروه آزمایش تحت مداخله ی ۱۲جلسهای بازیدرمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی قرار گرفت سپس پس آزمون و بعد از گذشت سه ماه، آزمون پیگیری انجام شد. ابزار غربالگری در این پژوهش عبارت بودند از آزمونهای توجه (CPT) و آزمون اختلال املا (کوسنج). بهمنظور تجزیهوتحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی فیشر استفاده شد و داده ها با نرم افزار spss-۲۶ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که در گروه آزمایش بین پیش آزمون با پس آزمون در توجه تفاوت معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵) و بین پس آزمون با پیگیری در این مولفه ها تفاوت معناداری در طی زمان وجود نداشت. بنابراین میتوان گفت بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی در بهبود توجه دانش آموزان با اختلال املا تاثیر معنادار و پایداری داشته است.

کلیدواژه ها:

بازیدرمانی مبتنی بر کارکردهای اجرای ، توجه ، اختلال املا.